خیار

- مرده

نگاهش از روی جنازه بالا رفت. صورت زن حالتی نداشت:

- شما دکترین!؟

زن کیفش را روی شانه اش مرتب کرد و دست مرده ای می گفت رارها کرد. واقعا دست مرده مثل مرده ها افتاد بغلش 

نفس بلندی کشید

- بله

شلوغی سر و وضعش به دکترها می ماند. به دکترهایی که یک پایشان توی مطب است و یک پایشان بیمارستان و خانه و زندگی ندارند

- شما زدین بهش؟

داشت این پا و آن پا می کرد

- چشمان مرد از روی صورت زن سر خرد روی مرده:

- نه! کسی اینجا نبود

صدای مرد محکم بود

- به هرحال من باید برم عجله دارم

مرد سرش را پایین انداخت:

«شاید مریض بدحال داره»

- من چیکار کنم!؟

زن به طرف ماشینش رفت:

- به پلیس زنگ بزنید. من با آمبولانس هماهنگ می کنم

و گوشیش را از کیفش بیرون آورد و سوار شد و راه افتاد 

مرد پشت سرش داد زد:

- وایستا

چراغ ترمزهای ماشین روشن شد

زن سرش را بیرون آورد

- زنگ بزنید پلیس

مرد، از روی سر مرده بلند شد:

- من زدم بهش!

درب اتومبیل باز شد و مرد تازه توانست کفش های سفید و شلوار سفید زن را ببیند و مانتویی که نمی توانست شلوار را بپوشاند

- پس من باید زنگ بزنم به پلیس!

مرد سرش را پایین انداخت:

- خیار می خوردم.

زن سرش را از روی گوشی برداشت و چشم هایش را تنگ کرد:

- خیار!

- میخواستم نمک بزنم. نمیدانم از کجا پرید جلو ماشین.

زن با همان چشمان تنگ شده و با قدم های تند به سمت مرد امد.

عینکش را جابجا کرد:

- شما حالت خوبه!؟ زدی یه نفر رو کشتی و اونوخ می گی خیار می خوردم!

مرد سرش پایین بود:

- مامانم نمک نمیاره سر سفره. تو ماشینم نمک دارم!

دست زن بالا رفت. دندان هایش روی هم بودند از پشت همان دندان های قفل شده هم صدایش بلند بود:

- تو سرت بخوره خیار و نمک.

پفی کرد و گوشی اش را آورد جلو صورتش:

آدرس که می داد، مرد آرام آرام عقب عقب پا می کشید.

صدای جیغ لاستیک ها روی آسفالت را که زن شنید، سرش را بالا آورد. سرعت اتومبیل مرد آنقدر بود که زن به یادداشت کردن شماره اتومبیل نرسد.

چراغ ترمزهای اتومبیل مرد روشن شد. مرد پیاده شد و چیزی را به سمت زن پرتاب کرد. آن چیز افتاد جلو پای زن:

- بیا اینم نمکدون. دیگه خیار رو با نمک نمیخورم!

دست زن با گوشی، کنار صورتش ماند.